Tutaj jest zawsze król i jego kilka sług .

Zatrzymał swojego konia przed bramą zamkową i zaprowadził do stajni królewskich.
Był to jego ulubiony koń. Kary ogier z prawie metrową białą grzywą, zwykle czesaną w koreczki, ale teraz luźno powiewała na wietrze, tak jak długi ogon. Darinio odznaczał się niesamowicie długimi i chudymi nogami, tak bardzo nieproporcjonalnymi do ciała, ale tak silnymi i wytrzymałymi.  W kłębie miał prawie dwa i pół metra.Łeb, szyja i tułów były do siebie już bardziej zgrane. Oprócz tak pięknego ciała Darinio posiada również wspaniałe, czarne oczy. Nie posiada żadnej strzałki czy skarpetek. Cały kary.
Wszedł i rozejrzał sie po sali.
-Czemu wciąż nosze tytuł księcia?-mruknął siadając na tronie.
Sala była pusta.
-Przecież każdy dobrze wie, że ojca nie odnajdziemy...

*Przechodziła rzez sale tronową zobaczywszy księcia skłoniła głowę, choć była o 21 979 lat starsza i wysoka rangą maga, okazywała szacunek księciu.*

//Ale teksty///

Zrobił ruch ręką jakby chciał jej pomachać.
Czy ty jesteś jakiś nienormalny?!
-Być może-mruknął i uśmiechnął się, a oczy dziwnie mu zabłyszczały.-Wiesz, przy niektórych ludziach...
Dobra, kumam -___-

*Podniosła głowę a jej źrenice się rozszerzyły. Przeszła w kąt sal gdzie zwykle przebywali mędrcy i inni magowie-doradcy.*

Hahaha... pamiętasz stare zajęcia z tą gościówką? Kici kici...
Parsknął śmiechem.
Tak... Nie przypominaj!

*Do jej stóp przylgnęła czarna kotka, jej reszta duszy która się ucieleśniła to była Fatum. Usłyszała śmiech jednak go zignorowała.*

Nie, idź stąd, idź stąd... Prosze cię Yah, wyjdź... Złe wspomnienia... Hahahaha...

*Kot znikł tak szybko jak się pojawił, a Bastet usiadła na ławie doradców.*

Pamiętasz nasze stare zabawy? Z Keiem? Może pójdziemy...? Nie... nie mam siły ani cierpliwości. Poza tym bez niego nie dam rady! Wymiękasz...
Zasłonił sobie dłonią usta, by nie parsknąć śmiechem, a łokieć opierał sie na bocznym oparci

*Wstała i wyjrzała przez okno na Ogrody Mroku, ogrody królewskie usiane czarnymi różami, tulipanami i innymi mrocznymi kwiatami.*

Miałeś coś załatwić... Nie chce mi się teraz... W ogóle mi się nie chce.

*Zauważyła coś czerwonego w kacie ogrodu, źrenice się zwężały gdy zobaczyła czerwoną róże jedyną w ogrodzie. Oczywiście nie powinno jej tam być ponieważ jest to zbyt nonszalancki kolor jak na taki ogród. Jednym ruchem dłoni róża zbliżyła się do jej reki gdy ją złapał kwiat od razu oczerniał.*

Oparł się o rękę.
-Takie milczenie mnie dobija-westchnął.
Proszę, zamknij się... ja zawsze się jej bałem...

*Róża skaleczyła palec z którego wypłynęła czarna krew. Od razu włożyła go do ust, a gdy już wyciągnęła rany nie było.*

Ponownie westchnął, tym razem mruknął cicho do siebie:
-Ignorantka.
Bezczel. Ona jest od ciebie starsza o kilka wieków...

*Usłyszała obelgę, warknęła lecz nie było to tak ciche jak chciała, żeby było.

Cholera ten jej słuch... Ale jaki śmiech w duszy... Nie idę stąd, musze wyładować energię! Biedny Darinio...
Wstał i przeciągnął się.

*Spojrzała z ukosa na następce tronu i szepnęła cicho.*
- Zarozumiały bachor!

Hahahaha... Ona zawsze tak epicko gasiła, bo nie pamiętam...?
Znów miał ochotę parsknąć śmiechem. Ruszył w kierunku drzwi.

*Fatum zmów przechodziła korytarzem teraz jako czarny lampart. Zaryczała donośnie.*

Wzdrygnął się.
Przegieła... Tylko ty nie przeginaj...
-Mogłabyś zrobić coś z tym kotem?!-wrzasnął i odwrócił się w jej stronę.

*Fatum mruknęła i zmieniła się w słodkiego kociaka który zaczął się ocierać o jego nogi.*
- Mówisz o tym kocięciu książę? *podeszła i spytała z nutą ironii.*

Zacisnął pięści i milczał.
Wytnij mu kopa raz a dobrze -___- Póki jest blisko...

*Kot odbieg do niej a ona przeszła na drugą stronę sali.*

-Nie wiem jak było, kiedy na tronie siedział ojciec, ale...-ugryzł się w język.
Wyjdź już stąd... Wzdrygam się na jej widok.

- Kiedy twój ojciec siedział na tronie ty powinieneś się szkolić nie tylko w walce, ale w zasada tu panujących też. Fatum dajmon dusza oddzielona od ciała nie jest ode mnie zależna więc robi co chce i kiedy chce! Skoro będzieszmkrólem usisz wiedzieć, że większość doradców i magów ma dajmony.

-A kiedy ja szkoliłem się w walce mój kochany brat uczył się etykiety!-powiedział głośno rozkładając ręce.-A kiedy ja uczyłem się etykiety... Nie, nie uczyłem się. Miałem lepsze zajęcia.
Klasnął w dłonie.

- Najwidoczniej, więc królem może zostać Kei. Chyba że w końcu nauczysz się że musisz czasami odłożyć swoje sprawy na później!

Parsknął cichym, ignorującym śmiechem.
-Przyzwyczaiłem się do tych słów. Niech królem będzie Kei... Skąd ja to znam! Pomyślmy...
Zaczął się zastanawiać.
Yahiro... Zaraz przegniesz.

- Nawet tego nie chcesz prawda? *Zaczęła spekulacje z uśmiechem.*

-Czego? Tronu? Może.

- Jeśli nie tylko powiedz a opowiem to wszystkim magą  doradcą którzy sprawują piecze nad królestwem i jeden z was zostanie mianowany królem natychmiastowo.*

-Yhy. Uznam to za dobry żart.

- Czy wyglądam jakbym często żartowała?

-Może. Nie obchodzi mnie wygląd moich eee... doradców.

- Jeśli jeszcze czegoś potrzebujesz książę, tylko powiedz.

Pokiwał lekko głową.
Biedny Darinio... Współczuje mu. Idziemy. Huehuehue...
Wyszedł trzaskając drzwiami.

z.t

- Uhh... Jeśli ma zostać królem musi jeszcze trochę poćwiczyć odpowiedzialność...

zt