Na tej polanie bardzo często demony walczyły z innymi .

* wiedziała że nie powinna tu przychodzić . Ale coś kazało jej . Jakaś niewidzialna siła . Wyciągnęła miecz w razie czego . *

Szedł niczym cień, skrywając twarz pod kapturem. Złoty sztylet wystawał zza pasa.

* szła przez polane z mieczem w ręku . bała się tego miejsca *
- Jest tu kto ? - spytała na głos

Złociste oczy zabłysły w świetle wschodzącego powoli księżyca. Ręka chwyciła rękojeść sztyletu. To jego teren. I tak ma przewagę.

- Głupia - mruknęła do siebie - po co zdradzałaś że tu jesteś .
Szła dalej powolnym krokiem . polana ta była ogromna a ona była blisko środka . Spojrzała w stronę księżyca .

Zobaczył czarne skrzydła na tle księżyca.
-Zapewne upadły-powiedział do siebie.

- Późno się robi - powiedziała do siebie .
Schowała miecz i ruszyła w stronę lasu .

-Pora się nieco rozruszać...

z.t

Pobiegła w dalsza wędrówke .
z.t

Pojawił sie w kłębie czarnej mgły. Obok niego anielica.
-Więc co chciałaś powiedzieć?-cofnął sie o krok od Hunter.

*Jaa...-wyciągnełam pomiętoloną kartkę z kieszeni sukienki-Mam zabić księcia demonów.Tak jest w przepowiedni.Ten sztylet jest na ciebie...albo Keia.
jezu...nie wytrzymałaś kilku godzin!*

Znieruchomiał.
ŻE CO...?

*-Słuchaj...Wiem że-zawahalam się.-To nie moja wina!
a właśnie że twoja!
''zamknij się!''*

-Dobra, zaczekaj...-cofnął sie o kolejny krok do tyłu.
Biedny jesteś... twój los jest przesądzony.
-Po co ci był eliksir?

*
-Ona mnie zastraszyła!-miałam łzy w oczach-Powiedziała że nie wyniesie się jeżeli cię nie zabije!
ojjojoj daj spokój*

Teraz to go zamurowało. Zbliżył się do niej i złapał za nadgarstek.
-Hunter, spokojnie. Kto?

*
-Claryssa!A raczej jej alter ego-teraz zaczęłam płakać-Jesteśmy spokrewnione!Jej to przyszło z łatwością!
ucisssz sięę
-Zawsze myślałam że mnie broni!Ale nawet nie pamięta większości swoich wspomnień!Jest opętana!Ja nic z tego nie rozumiem!*

Zamyślił się na chwilę nie spuszczając z niej wzroku.
-Skąd ona jest?-zapytał cicho.

*Nie zrozumiałam go.
-Jest anielicą śmierci jeżeli o to ci chodzi...
już dośśćć*

Puścił ją.
Anioły Śmierci... nie. Nie kojarzymy tego, prawda?

*
- Rozumiesz coś z tego?-spytałam cicho.
zabijj*

-Nie-odrzekł szybko.-Zastanawiam się. Dlaczego...?

*
-Uważa się za bardzo silnego maga-zawahałam się-Ale jest jedna rzecz...która...która wydaje się dziwna*

-Mów, proszę.

*Ona jest w swoim zamku...i-spojrzałam na niego-zachowuje się normalnie,nawet wydaje co roczne przyjęcie...chyba dostaliście zaproszenia.Zawsze je wysyła.*

-My? Demony? Daj spokój-prychnął.

*
-Ona szanuje demony...-wzruszyłam ramionami-A waszą rodzinę zna od pokoleń.Ma chyba z 500 lat.*

-Więc dlaczego chce mnie zabić?-z naciskiem na "mnie".
Keia nie zabije. Nawet jeśli, on to nie książę. Nie osiągnie celu.

*
-To nie o to chodzi w przepowiedni.-zawahałam się-Czy ty ją znasz?Widziałeś?A może zobaczyłeś jak rozmawiała z twoim ojcem?Pomyśl!Szatynka...blada...wysoka...ładna...Kojarzysz?*

Ładna. Tsa, pół kobiet w twoim życiu są ładne...
-Przypomnij imię...

*
-Claryssa...-spojrzałam na niego-Ma takie dziwnie czarne oczy...tych oczu nie można zapomnieć...
mnie nie można zapomnieć

Claryssa... Claryssa...
-Znam.
ŻE CO?!
-Razem z Keiem wybiliśmy jej szybę kiedyś. Ale to chyba nie to...

*Spojrzałam na niego piorunującym spojrzeniem.
-Mówmy o czymś bardziej...poważnym.
ja tylko robie to co karze przepowiednia
-Mówi:ja tylko robie to co karze przepowiednia*

-Ta, ojciec robił z nią interesy.

*Zamrugałam.
-Naprawdę?-przypomniałam sobie o czymś-Dostałam zaproszenie na jej co roczny bal...ale to było przed...no wiesz*

-Tak. Łaziliśmy na te jej "bale" dopóki...-głos mu się załamał.
Nie rozklejaj się przy niej. Proszę. Ładnie.

*
-Dopóki...
ciekawska jesteś
-Yahiro...?*

Zamrugał kilka razy.
-Wszytko w porządku...

*
-Dopóki...-nie zamierzałam odpuścić.
ogarnij się*

Zacisnął zęby. Przed oczami mignął mu obraz białej klaczy kłusującej  samotnie z siodłem wśród oszronionej trawy...
-...dopóki ojciec nie zginął.

*
-Przepraszam-spojrzałam na niebo.-Ja.Muszę.Się.Jej.Pozbyć.
marz dalej
-Pomożesz mi?
od kiedy staliście się przyjaciółmi?
''zamknij się''-warknęłam do niej w myślach*

Nie odzywał się przez chwilę.
-Jasne.
Oczy mu zabłysnęły.

*
-I tak masz większe problemy...ale...czy możesz przyprowadzić brata?Chyba coś wymyśliłam-zapytałam niesmiało.
kuzyneczko!*

-Keia? Że co?
Jakbyś jej nie dosłyszał.

*
-Ehm...powiem ci później...-powiedziałam.
nie zrobissz mi tego*

-Kei!-ryknął na całe gardło.
Jeśli jest na terenie demonów, na pewno go usłyszał.
O, już jest/
-Czego drzesz mordę!?

*Zamrugałam.
za często to robisz
-Cóż...-spojrzałam na Keia.-Yh..hm...ee...jejku!Proszenie cię o pomoc jest naprawdę trudne.
Usłyszałam w głowie westchnienie Claryssy.
żebyś ty wiedziała jak...*

-Mnie? O pomoc?-srebrnooki demon niemal zgiął się wpół ze śmiechu.-Tylko nie mów, Yahiro, że ty potrzebujesz mojej pomocy, bo naprawdę uznam że jest ze mną coś nie tak.

*Spojrzałam na Yahiro.
-Po prostu zrób coś żeby jutro przyszedł.Wspomniałam że to już jutro?-ziewnęłam.-Weź ze sobą Saphire.
Po czym odwróciłam się i podałam mu zaproszenia.
-Ja spadam,muszę się przespać-poszłam w stronę zamku.

z.t

-O co jej chodziło?-zapytał Kei.
Wręczył mu zaproszenie.
-Claryssa!-krzyknął z uśmiechem.-To jak, kolejny witraż do wybicia?
-Może-parsknął śmiechem.-Masz się pojawić.

z.t

-Nie, niech nie wraca...-wyszeptał idąc stępem na Darinio.
Zagryzł wargę. Oczy mu błyszczały od łez.
-Nie musi. Skoro jestem aż taki zły.

Szukaj jej. Przecież ci zależy.
-Ale jej nie.
Kopnął konia i w sekundę później galopował przed siebie.

Ogier stanął dęba o mało co nie tratując Keia.
-Idioto!-wrzasnął kei, przewracając się na plecy.-Saph skacze z urwiska!
Zszedł z konia.
-I co z tego?-warknął.
kei wstał i zacisnął pięści. Jedną uderzył brata prosto w twarz.
-Czasami zastanawiam się, czy ty w ogóle myślisz.
I złapał go za łokieć, po czym obaj zniknęli.

z.t