Kiedy upadłe anioły znajdą wroga i go zranią a wróg nie chce się poddać przynoszą go tutaj by wykonać egzekucje .

Dwa upadłe anioły ciągnęły ja tutaj . Krzyczałą , rzucała obelgii w ich stornę . Rzucili ją na ziemię .
- Zdrajca ... -warknął anioł który stanął przede mną .
- Nie  ... - odwarczałam

Zaczęła się śmiać .
- Nie znacie moich możliwości .
Po chwili stała za aniołem z mieczem w ręku .
- To za nazwanie mnie zdrajcą
Przebiła go . Potem pocięła reszte .
- A to za resztę ... - ruszyłą do zamku demonów
z.t

Podeszłam do ołtarza . tutaj kiedyś łapała jeńców i zabijała skaładając w ofierze . Teraz to ona chciała byc ofiarą .

Nagle dostałą jakąs kartkę . Spojrzała na nią i zniknęła .
z.t

*Zaśmiałam się ponuro.
nareszcie spełni sssię przepowiednia
-Taa-szepnęłam.Wyciągnęłam marmurową misę i sztylet.-W końcu.
Popatrzyłam na swoją ręke,po czym przejechałam po niej sztyletem.Krew spadała do misy.
Kiedy była na wpół pełna wlałam do niej eliksir.Wyciągnęłam łańcuszek z zawieszką w kształci anioła z kieszeni i zamoczyłam w msie.
Uśmiechnęłam się ponuro.Założyłam łańcuszek na szyję po czym wyrecytowałam:
-Angele Dei, qui custos es mei, me, tibi commissum pietate superna, illumina, custodi, rege et guberna.
Jeżeli nikt mi nie przerwie wszystko pójdzie dobrze.

*Czass dokończyć
-Yhy-próbowłam się skupić..-Czas na mnie.
Po tym zanurzyłam ręce w misie.
-Czas na podróż do krainy śmierci...-szepnęłam.Misa z eliksirem i krwią mnie pochłoneła.*

z.t

- Nic nie zrobiłam! - krzyczała kiedy cholowali ją do ołtarza .
Zapierała się nogami robiła wszystko .

Dziewczyna zobaczyła ubranego na czarno anioła w kapturze trzymającego w ręku kose . Tylko nie skrzydła ! Tylko nie skrzydłą bo zgine !

Idiota. Idiota. Idiota!
Nie mógł sięgnąć do Pustki po miecz lub po cokolwiek. Był bezbronny.
-Zgadzam się.
Tu nie mógł.
Prastare uroki...
Zagwizdał w kierunku Saph i strażników.

Dwójka stojących obok tego głównego rzuciła się na niego . Dwójka innych docholowała dziewczyne do ołtarza . Sprawili że stała przodem do Yahiro . Trzymali ją za ręce i trzymali jej rozłożone skrzydła .
- Nie błagam !

-Zostawcie ją. Bo mogę się pogniewać...-machnął ostrzegawczo ręką.
Strażnicy padli na ziemię.
Nie wiedziałem że tak potrafisz...
-Ja też nie.
Spiorunował wzrokiem strażników przy Saph.

Strażnicy puścili dziewczyne . Rzucili się na chłopaka . Dziewczyna nie mogła się ruszyć .

Zamachnął się ręką a jeden ze strażników zachwiał się i runął na ziemię z podciętym gardłem. Jak niewidzialnym ostrzem. Wtedy znikąd za nim pojawili się strażnicy i wykręcili mu ręce za plecy.

Wtedy poczuła ból . Widziała ostrze które błysnęło z tyłu przy jej plecach . Wydała z siebie cichy jęk i upadła na kolana . Wokoł niej latały pióra .

-Saph!-wrzasnął.
Strażnicy pociągnęli go do tyłu i syknął z bólu. Jeden złapał go z tyłu za włosy i podniósł jego głowę tak, by patrzył na anielicę.

Ponownie cięcie . Wiedziała że koniec sie zbliża .
- Proszę ... - spojrzała na tajemniczego anioła ze łzami w oczach .

Nie zamykał oczu. Tylko zacisnął zęby, by nie krzyczeć.
Kei... Kei... Kei... Debil a nie Kei...

Spojrzała na anioła a potem na yahiro . Przepraszam .. . Wtedy poczuła jeszcze gorszy ból niż przedtem . Podniosłą głowę tak że patrzyła w niebo . Wydałą z siebie głuchy krzyk .

-Nie!-wrzasnął.
Wyrwał sie strażnikom i złapał Saph w ostatniej chwili klęcząc na kolanach.
W tym momencie zaczął padać zimny deszcz i gdzieś nad krainą demonów zagrzmiało.

Nie czuła bólu ale czuła jak ulatuje z niej energia .
- Yahiro ... - szepnęła .

Zamaskowani mężczyźni zrobili krok w ich stronę.
-Nie podchodzić!-wrzasnął z łzami w oczach.
W tym samym momencie poczuł jak coś przecina mu skórą na plecach.
Olbrzymi, grawerowany srebrny topór zanurzył się do połowy w jego ciele.

Zobaczyła Lucy . Jednak ona ją odpychała nie zabierała .
- Co ? - spytała patrząc w góre .
- Przeżyjesz ! Tylko straciłaś moce ! - krzyknęłą i zniknęła .
Złapała za łuk który jakimś cudem znalazł się obok niej i zastrzeliła wszystich wokół .

-Saph!-krzyknął.
W tym samym momencie postać za nim przyłożyła mu ostrze do gardła, odciągając do tyłu.
-Saph...
Piorun uderzył w kamienna płytę. Postać świetlistej dziewczyny spojrzała mrocznie na zamaskowaną postać. Mężczyzna za nim padł martwy.
-Nikt... nie będzie... krzywdził moich przyjaciół...-wydyszał duch.-Zwłaszcza jego.

Dziewczyna spojrzała wokół . Nie czuła się najlepiej .

-Imani?!-wrzasnął.
Wyrwał topór z pleców i cisnął nim w ziemię.

Spojrzała na pióra które leżały przed ołtarzem . Nie zwracała uwagi na nic innego . Z jej oczu polały się łzy . Zobaczyłą przed soba Lucy .
- Saph ! Musisz jak najszybciej uciekać ! Umierasz !
- Może to lepiej ... - powiedziała .
- Nie wygaduj głupstw !
Dziewczyna jednak jej nie słuchała .

-Nie odzywaj się tak do mnie-warknęła dziewczyna.
-Saph!-podbiegł do anielicy.-Saph... patrz na mnie!
Ujął dłońmi jej twarz.

Spojrzała na niego . Jej oczy były prawie całe białe .
- Yahiro ? - spytała jakby go nie poznawała .
Lucy spojrzała na niego potem znowu na dziewczyne .
- Saph ... musisz jakoś odzyskac skrzydłą inaczej znikniesz z tego świata na zawsze !

-Nie, Saph...
Oczy miał pełne łez. Pocałował ja raz, a potem kolejny, nadal obejmując.
-Ze mną się tak czule nie żegnałeś-warknęła Imani.
-Zamknij się!

Wtedy sobie jakby przypomniała .
- Yahiro ... to nic ... - szepnęła .

-Saph...-powtarzał jakby w gorączce.
Gorące łzy spływały mu po nagiej klatce piersiowej.

Lucy stanęła przed nią .
- Saph ... zostały ci 24 godziny - powiedziała - Potem ... - zamknęła oczy .
Lucy zniknęła .

-Nie możesz jej w żaden sposób pomóc...-Imani pchnęła go lekko do tyłu, tak że cofnął sie o dwa kroki od Saph.
I cofał się, dopóki nie trafił na drzewo, a zjawa dziewczyny stała tuż przy nim.
-Tę drogę musi pokonać sama...
Uśmiechnęła się delikatnie, tak jakby to nie był uśmiech, tylko kpina. Położyła mu dłoń na piersi.
Czuł jak przepełnia go jej zimno.
-Ja wciąż pamiętam... jak stałeś obok mnie... kiedy umierałam. I nie śmiałeś mi pomóc...

Dziewczyna stała nieruchomo patrząc na zjawe a w jej oczach pojawił sie łzy . Dlatego ... Odwróciła się i ruszyła przed siebie . Nie śpieszyło jej się z uratowaniem siebie .
z.t

-Imani...-wyszeptał wpatrując się w jej puste oczy.
Włosy dziewczyny nastroszyły się, jakby ja uderzono piorunem. Odsunęła się do tyłu.
-Nie mów... tak... do mnie. Nigdy więcej!-wrzasnęła i zniknęła.
On chwilę później.

z.t